Karmelietessen Vilvoorde
De alleroudste Karmelgemeenschap
De alleroudste, nog bestaande Karmelgemeenschap in België, ja zelfs in de wereld, ligt in het centrum van Vilvoorde. Ze werd in 1469 gesticht als een van de eerste zusterkloosters in de Karmelorde, nog voordat Teresia van Avila haar grote hervormingen zou inzetten waaruit een nieuwe kloosterorde ontstond (de zogeheten Ongeschoeide Karmel).
In de 20ste eeuw hebben de zusters zich alsnog aangesloten bij de Teresiaanse Karmelfamilie. De Karmel van Vilvoorde staat vooral bekend als bedevaartsplek voor Onze Lieve Vrouw van Troost.
Geschiedenis
De Karmelgemeenschap ontstond op de berg Karmel in het Heilig Land. De Bijbelse profeet Elia werd de inspiratiebron van enkele kluizenaars. Daar bouwden ze hun verblijf. Na de kruistochten werden de broeders verjaagd en ze leefden niet langer als kluizenaars, maar in slotkloosters. In de 15de eeuw werden ook de eerste kloosters voor vrouwen gesticht.
Op 11 februari 1469 komen de eerste zusters karmelietessen aan in Vilvoorde. Twaalf jaar voordien was de gemeenschap gesticht door Johannes Soreth, generale overste van de Karmel, in Val-des-trois-Maries bij Luik. Maar ze moesten er vluchten door een brand. Uiteindelijk kwamen er 13 zusters van de 40 naar Vilvoorde, waar ze in een deel van het begijnhof ‘Onze-Lieve- Vrouw van Troost’ (bij het kapelletje rechtover Aldi) onderkomen vonden.
11 februari 1469 werd dus de stichtingsdatum van hun nieuw klooster. Vandaag zijn ze in Vilvoorde de oudste Karmelgemeenschap ter wereld.
In 1586 vestigden ze zich in het oude St.-Nikolaashospitaal op de plaats van de huidige basiliek en het klooster.
Ze brengen het genadebeeld van Onze-Lieve-Vrouw van Troost mee. Het is een geschenk voor de begijnen van Sofia van Thuringen, de dochter van Elisabeth van Hongarije.
De verering van dit beeldje brengt nog dagelijks tientallen mensen naar de huidige basiliek in de Leuvensestraat. Ze zoeken er de stilte midden de stad, ze branden een kaarsje, doen een gebedje en vinden troost bij Maria. Ook de spreekkamer van de zusters is drukbezocht: voor een gesprek, een tas koffie en een luisterend oor. Alle intenties worden meegenomen in het dagelijkse gebed van de slotzusters.
De zusters leven er nog steeds in dezelfde geest: sober, in stil gebed dat hun leven vult. ‘Voortdurend leven in Gods aanwezigheid’ het is de grote regel van de Karmel. De zusters bidden veel, ook veel in stilte. Het klooster van de Troost wordt door de mensen van Vilvoorde en omgeving op handen gedragen. Ze onderhouden alles zo goed mogelijk. Ze maken fijne handwerkjes, sierlijke handgeschilderde kerst- en gelegenheidskaarten en wassen beeldjes die ze daarna inkleuren. Dit alles wordt ook te koop aangeboden.
De zusters zijn niet verontrust over de toekomst. Ze zeggen dat we moeten leren loslaten en verwachten. Ze zijn ook helemaal niet wereldvreemd. Duidelijk vonden ze hier het geluk dat ze zochten: tussenpersoon zijn tussen de mensen en God, die liefde is en het leven zin geeft.