Geschiedenis

In de zuidrand van Antwerpen, op de wip tussen Berchem, Mortsel en Wilrijk begon de parochie hier na de 1e Wereldoorlog met een kleine kapel, annex villa en tuin, bewoond door de Paters karmelieten.
De moderniteit hing in de lucht. Albert Servaes tekende voor ons zijn zwaar onvolprezen “Kruisweg van Luythagen”, om de hoek was Lieven Gevaert met z’n nieuwe industrie tevens een sociaal en Vlaams bedrijfsleven begonnen.
Zó kwam de Karmel opnieuw tot leven in de Antwerpse regio, na méér dan een eeuw te zijn weggeweest.
Kardinaal Mercier had voor de paters het licht op groen gezet, op voorwaarde dat ze zich de zielzorg zouden aantrekken van een nieuw op te richten parochie. “Veel werk zult u er niet hebben, de wijk is schaars bevolkt, meer dan 50 gezinnen zijn er niet.”
’t Kan verkeren.
Nieuwe verkavelingen werden schering en inslag, de Grote Steenweg werd verbreed. De stukken van de parochie die in Wilrijk en Berchem liggen, raakten in de eerste halve eeuw langzaam maar zeker net zó vol als het oude zwaartepunt “Luythagen”.

Er kwam een uitgebouwde en moderne parochiewerking, met tal van jeugdbewegingen: scouting, Chiro en KAJ, een parochiehuis (1935), een voetbalclub, vrouwen- en mannenbewegingen, derde ordes, het Sint-Theresiakoor, sportaccomodatie, parochiebibliotheek, …

Nog vóór de oorlog, werd met de bouw van een nieuwe kerk én klooster begonnen (1938-39).
Na de oorlog werd de toeloop nog groter, de kerk werd keuzekerk na het Concilie. De tuin van de paters werd “Patershof” en halfweg de jaren zeventig opengesteld voor de buurt en de kinderen. Het logische gevolg waren de “Patershoffeesten”, met volksdans, petanque, handboogschutters en imkers, met dans en antiekmarkt.
Een bruisend stuk geschiedenis waar ook geschiedenis werd gemaakt in de dagen van de “wenende Madonna” van Mortsel.
Ook dat kwam de parochie te boven, én de vetes, én het veranderend getij, dat de Kerk deed lijken op een gezonken wrak, dat getuigend van een vergeten tijd, open blijft voor een nieuw en klein begin, waar het oude verhaal verdergaat en zoekt naar verankering in deze tijd.