Sacramenten

Met het doopsel begin je als christen te leven, volop te delen in het leven van Jezus. Vanaf je doopsel is er een vóór en een na. Zo wezenlijk is dit sacrament. Bij elk ander sacrament dat je ook vraagt, zal jou eerst om een doopbewijs worden verzocht. Zonder doopsel hoor je er immers niet ten volle bij, kan je dus niet kerkelijk trouwen, gevormd worden, communie doen of kerkelijk begraven worden. Gedoopt worden is als het ware “geboren worden als kind van God.”

Anders dan je misschien verwacht, kan je op elke leeftijd voor God geboren worden; is het zelfs logisch dat je dat op een volwassen leeftijd doet. Volwassendopen zal in de toekomst almaar “normaler” worden, ook al hebben we, sinds eeuwen een traditie van kinderdoop.

Op welke leeftijd een kind gedoopt wordt, kan je als ouder zelf bepalen. Doorgaans verkiezen wij te dopen tijdens de hoogmis op zondag, want dan blijkt overduidelijk dat dopen een initiëren is in de gemeente, een opname in de Kerk. Soms dopen we ook in de namiddag om 14u of 15u. Je kiest zelf een dooppeter en doopmeter en let erop dat minstens één van hen een gelovige is, een praktiserend christen.

De viering zelf is ongedwongen en interactief, er wordt over en weer gevraagd en gesproken, een echt leergesprek dat zich beweegt rond het wonder van het leven, het woord dat God tot ons spreekt, en ons wederwoord, wat geloven is en wat het met ons wil doen, de symbolen van het doopsel: water en olie, licht en openheid.

De cantor zingt van verwondering en leven en de naam van de dopeling wordt ingeschreven in het doopregister van de parochie.

Denk je eraan jouw kind te laten dopen ? Neem dan contact op via de contactgegevens.

Vormen is in aanvang het doopsel bevestigen, en dat doet de bisschop of iemand die hij daartoe delegeert. Omdat dit meestal jaren na het doopsel gebeurt en de dopeling in de tussentijd mondig is geworden, is het ook een persoonlijk beamen van het geloof waarin men is gedoopt.

Eeuwenlang werd men gevormd vooraleer men een ‘eerste communie’ deed, dit is volledig en ten volle voor wie deelneemt aan de viering van de eucharistie. Pas in de eerste jaren van de 20e eeuw kwam hierin verandering.

Na jarenlange begeleiding van kandidaten hebben wij enkele jaren geleden afgezien van een eigen catechese en organisatie rond de beide initiatiesacramenten. Ja, onze gemeenschap is te oud geworden om jonge ouders en hun kinderen de volle ruimte te geven die hen toekomt.

Wil jouw kind zich gaan voorbereiden op eerste communie of vormsel? Neem dan contact op via de contactgegevens.

Veruit het grootste gedeelte van wie hier trouwen, wonen al geruime tijd onder één dak, weten wat samen-leven inhoudt, gaan op den duur ervaren dat al hun tederheid, affectie, erotiek en aantrekkelijkheid toch niet het laatste woord hebben.

Dat ze in hun beste momenten weet hebben van dat wat alles insluit én overtreft. Dat wat–boven–hen–beiden–uitgaat. Dat wat liefde heet.

Liefde die ze dus niet alleen maar ervaren, nee, liefde die in sleur en slenter, geluk en verdriet, pijn en roes, in verlies en hoop een eigen bedding graaft, tot engagement rijpt, en het vertrouwen in elkaar sterker maakt. Een diepe liefdeservaring wordt, waar God bron en doel en zin van is. Zo vieren we het in de Kerk: zó is God met ons getrouwd.

Trouwen doe je met z’n twee. Jullie komen dus ook samen bij de pastoor voor een eerste en een tweede gesprek, om bij te praten, om te weten wat kerkelijk huwen zoal inhoudt, ook om praktische regelingen te treffen. Het huwelijk is een sacrament, en kan ook los van de eucharistie worden gevierd, met woorddienst en homilie, met gebed en gezang, met zegen en huwelijkssluiting.

Neem tijdig contact met ons op om een afspraak te maken en houd er rekening mee dat de opmaak van een huwelijksdossier makkelijk een paar weken in beslag neemt.

Als zorgen, neen, als angst je om het hart slaat, als je met steeds grotere zekerheid “weet”, en telkens weer de aandrang voelt, afscheid neemt van hier en nu en de overkant komt alsmaar duidelijker in zicht, misschien dat je dan best eens langskomt, of vraagt om langs te komen. Dan kunnen we afspreken hoe je het ziet, waar en hoe je kracht kan krijgen om te doorstaan, om de uitdaging aan te gaan, om uiteindelijk bij je diepste krachten te komen, daar waar God je tegemoet komt, je draagt, je aanraakt.

We zullen graag zien dat je meerdere mensen uitnodigt, dat er sfeer in huis is. De cantor komt mee en zij zal zingen. We zullen het Boek openleggen, we zullen bidden, samen. Jou met z’n allen de handen opleggen en je zalven op voorhoofd en handen. Er zijn, zoals Hij bij je is. Hoe erg het ook mag worden, Hij is er en zorgt voor jou.

Een ziekenzalving vraagt ook wat kennismaking. Neem gerust contact met ons op.

De tragiek van een scheiding is onbeschrijfelijk. Niemand wil scheiden. Het is niet waar dat dit zómaar gebeurt: er is geen scheiding zonder pijn, verdriet en tranen.

Vaak ook niet zonder schuldgevoel. Maar helaas, soms is de scheiding de enige nog begaanbare weg.

“Hebben wij niet altijd geleerd dat wat God verbonden heeft, de mens niet scheiden zal ?” Inderdaad, maar hebben we ooit echt verstaan wat zijn erbarmen wil zeggen, dat Hij mensen niet bindt aan wat zij menselijkerwijze niet kunnen volbrengen, dat Hij zich hun lijden en mislukken aantrekt ?

Wij kunnen er ons, als Kerk, niet van afmaken door de zwarte piet naar de maatschappij, de tijd of het koppel door te spelen. Gescheiden mensen verdienen onze afwijzing niet. Ze zijn hier even welkom als een ander, om diensten op te nemen, om mee te werken in het beleid, om vanuit hun eigen, dubbele ervaring te spreken en te groeien naar een nieuwe toekomst.

De gescheiden mens staat niet buiten het verbond van God met zijn volk: hij/zij maakt er nog altijd deel van uit.

Wie met de problematiek van scheiden en verlies in de knoop zit, kan altijd een afspraak maken met de pastoor, via onze contactgegevens. Indien nuttig wijzen we u ook de weg naar bijzondere hulp