Homilie Pater Paul De Bois 31 maart 2024 : Hoogfeest van Pasen

Gisteren, op Goede Vrijdag, luisterden we naar het ‘Passieverhaal’. Er was geen homilie. Nochtans zou preken op Goede Vrijdag niet zo moeilijk zijn. Over het lijden van Jezus en van onze medemensen spreken is niet zo moeilijk.

Dat wordt wel even anders wanneer ik iets over Jezus’ verrijzenis moet zeggen. Hoe breng je iets over in een homilie van de paasvreugde die aan het begin van deze viering werd uitgezongen in de paashymne.

Met welke woorden probeer ik bij jullie het vertrouwen in die paasvreugde op te wekken?

Ik grijp daarvoor terug naar een liedje van Ann Christy, jaren terug: “Dat heet dan gelukkig zijn, een deur die plots open gaat; dat maakt je blij, maakt je blij, maakt je blij”.

De deur die plots open gaat voor de beide Maria’s, voor de leerlingen van Emmaus, voor Thomas wanneer de Verrezen Heer hem zijn kruiswonden laat zien, voor Simon Petrus en de andere leerling wanneer ze naar het graf lopen, voor Maria Magdalena en de tuinman.

In al die paasverhalen staat de “open deur” uit het liedje voor de nog bescheiden wending die het geloof in de Verrezen Heer moet nemen. Van angst en verbijstering naar het herkennen van Jezus als de Verrezene. Van schreien en tranen en niet weten wat er gebeurd is naar groeiende vreugde. Al die paasgetuigen hebben een weg af te leggen om te ontdekken dat Christus de sleutels bezit van de dood en het dodenrijk (1:18). Zijn werk heeft de doodsmachten aan banden gelegd. De donkerte van het dodenrijk en de tragedie van de dood heeft Hij met het licht van kruis en opstanding doorbroken.

(Paaswake: Daarom hebben we tot drie maal toe vanavond gezongen “Licht van Christus”.)

De luide schreeuw van Goede Vrijdag “Het is volbracht”, gevolgd door stilte: Jezus is dood en wie van Hem hield bleef achter in die stilte van verdriet en de kop ingeslagen verwachtingen. Jezus daalde af in het dodenrijk … maar Hij stond op uit de dood.

We vieren vandaag dat Hij leeft en dat wij mogen leven door Hem!

Vieren dat zijn liefde voor ons tot het uiterste ging, tot de dood, en dat Hij door de kracht van Gods liefde weer opstond uit de dood. Gods liefde is sterker dan de dood. En niets, maar dan ook niets, kan ons scheiden van zijn liefde!

En ja, er is crisis in onze samenleving: “Europa is in een pre-oorlogssituatie” lees ik her en der. IS kondigt overal in de wereld aanslagen aan. Ik stop hier maar …

Deze crisis is een doodsverhaal. Vele mensen beleven hun Goede Vrijdag en weten niet of ze er uit geraken.

Toch zeg ik met klem: “De Heer is waarlijk opgestaan. Alleluia. En wij mogen leven door Hem.”

Wat betekent Pasen vandaag? In deze crisistijd?

Wat betekent het voor ons als wij vandaag het verhaal vertellen dat Iemand is opgestaan uit de dood?

Het antwoord is net als toen: niet te geloven. Ze konden er niet bij, zegt het evangelie. Ze waren bang Want het waren realisten, die apostelen: Voor hen was Jezus dood en begraven. Steen voor het graf en gedaan. En morgen komen we terug om Hem te balsemen. Om de dood te verzekeren tegen de tijd.

Wat moet je dan met Iemand die komt zeggen dat Hij leeft, dat Hij uit die dood is opgestaan?

Pasen heeft tijd nodig om door te dringen. Het heeft tijd nodig vooraleer we echt beseffen wat deze ongehoorde boodschap voor ons vandaag betekent. En die tijd moeten we nemen. Het moet een tijd zijn om te leren zien: al die tekenen van verrijzenis die vandaag ook gebeuren.

Pasen is tijd om paasmensen te worden, mensen doordrongen van “Ik ben er voor u”, die leven vanuit verbondenheid met Hem en met hun medemensen. Die de dood achter zich laten en weten dat het nieuwe van God al bezig is.

Alleen al doende dringt het tot ons door dat er Iemand is die een weg van hoop voor ons opent, die meegaat en voorgaat naar onze Galilea, en die leeft, de dood voorbij. Neen, hij loopt niet meer over de wegen van deze wereld. Maar Hij is te zien. Hij is te zien in ons, want wij zijn zijn lichaam. Wij die Hem laten leven in ons. Zalig Pasen