Homilie Pater Lukas Martens 12 mei 2024 : 7de Paaszondag

Heilige Vader, bewaar hen.

‘God zegene en beware u’, is een geijkte uitdrukking, het kleine ritueel tussen ouders en kinderen, dikwijls gepaard met een kruisje op het voorhoofd. Dit sluit goed aan bij Jezus’ gebed op de avond van zijn leven. ‘Heilige Vader, bewaar in uw Naam hen die Gij Mij gegeven hebt’. Bewaar hen voor het kwaad. Jezus heeft zijn leerlingen bewaard. We zien hoe zij drie jaar met Hem zijn meegetrokken, en blijkbaar was die kring groter dan de kring van de 12, want ook Matthias en Jozef hoorden bij hen die Jezus gevolgd waren vanaf zijn doopsel tot aan zijn Hemelvaart. Zij hebben gezien hoe Hij leefde en wat Hij allemaal deed, zij hebben gehoord wat Hij allemaal zei. Zij waren getuige zijn van Zijn concrete leven van de morgen tot de avond. En dat moet hen geboeid hebben. Geboeid door de Liefde die van Jezus uitging. Want dat is altijd het kernwoord: God is liefde.

De Geest die in ons woont zet ons aan

Johannes zegt het zo mooi in zijn brief. Als God ons zozeer heeft liefgehad, moeten ook wij elkaar liefhebben. En als wij elkaar liefhebben woont God in ons. Wie gelooft dat Jezus door Zijn Vader naar ons toe gezonden is als Verlosser, mag wonen in God en wordt zelf een woonplaats voor Hem. En die wederzijdse inwoning is belangrijk, bvb voor het beleven van de onderlinge liefde. Het elkaar liefhebben is moeilijk, soms onmogelijk. Maar als wij ons, mét onze onmacht en onze zwakheden, toch bewoond weten door God en ons toch thuis weten bij Hem, dan kan de Geest ons aanzetten tot liefdevol denken en handelen.

Midden de wereld toegewijd aan de Vader

Terug naar het bewaren. Nee, Jezus vraagt de Vader niet dat Hij ons zou wegnemen uit de wereld, want net zoals Jezus zijn wij gezonden om midden de wereld liefde en waarheid te doen groeien. Als ouders bidden voor hun kinderen: ‘Vader, bewaar hen’, dan is het niet opdat zij afgezonderd zouden mogen blijven van wat er in de wereld omgaat, maar dat zij hun eigen zending zouden beleven midden in die wereld. En die zending zullen zij beleven op hun eigen manier, met hun eigen vormen, klemtonen en opvattingen, anders dan de ouders dit deden. Ouders vragen wel dat zij doorheen alles wat ze meemaken aan nieuwe uitdagingen, toch de grondhouding van het christen zijn zouden mogen bewaren, dat zij de verbinding met God niet verliezen, dat zij niet leven voor zichzelf, maar leven met open hart en open handen. Kortom dat zij in die zin midden in de wereld toegewijd mogen blijven aan de Vader.

Gezonden zoals Jezus

Jezus heeft zich aan de Vader toegewijd, opdat ook wij in waarheid aan Hem toegewijd zouden zijn. Het Johannesevangelie onderlijnt zo sterk de band van Jezus met zijn Vader. Jezus deed niets uit zichzelf, maar alles vanuit de Vader. Jezus was in hart en nieren de gezondene van de Vader. Hij leefde helemaal voor Zijn zending. Als wij in deze Pinksternoveen bidden om de heilige Geest, is het juist daarvoor: dat ook wij in deze wereld zouden leven als mensen die door Jezus gezonden zijn. Dat is onze diepste identiteit als christen: iemand die door Jezus is gezonden.

Kracht in zwakheid

We weten dat wij uit onszelf niet in staat zijn om Jezus te volgen. Alleen de heilige Geest kan dat in ons bewerken. Terwijl we bewust zijn van onze zwakheid en onze onmacht, van ons falen en onze tekorten, mogen wij ons scharen in de kring rond Maria. Verbonden met al onze medechristenen mogen wij deze dagen bidden om toegerust te worden met kracht uit den hoge, met kracht voor onze zending, met kracht om elkaar daarin te ondersteunen, met kracht om te blijven hopen tegen alle hoop in.
Hier ben ik

Laten we bidden in de gezindheid van Maria en tot God zeggen: Mij geschiede naar uw Woord. Doe met mij wat Gij goedvindt. Daartoe moge God ons zegenen en bewaren!