Homilie Pater Roeland Van Meerssche 26 mei 2024 : Hoogfeest van de Heilige Drie-Eenheid

Broeders en zusters,

Er is een oud verhaal over een pastoor in Beieren die op Drievuldigheidszondag op de preekstoel klom om te zeggen dat hij niet zou preken. Het gaat vandaag om een zo groot mysterie, zei hij, een absoluut mysterie waar ik niets van begrijp. Ik kan er helaas dus ook niet over spreken. Het is inderdaad niet mogelijk om het mysterie van de Drie-eenheid in eenvoudige bewoordingen weer te geven. En toch, broeders en zusters, we moeten dit mysterie telkens opnieuw weer ter sprake brengen, al is het stamelend, anders word het doodgezwegen en wat doodgezwegen wordt, verdwijnt uiteindelijk ook. We moeten getuigen over ons geloof. We moeten getuigen over een God die liefde is. En hoezeer onze woorden ook te kort schieten, en hoe stamelend ons spreken ook is: uiteindelijk moet het overgaan in het zwijgen en de stilte van het gebed. In het evangelie spreekt Jezus dikwijls over zijn verbondenheid met de Vader. De liefde die Hij uitstraalde was de overvloed van een andere liefde. Van binnenuit werd Hij bezield door een bron van liefde die volmaakt zuiver is. D.w.z. een liefde die niets voor zichzelf houdt, die alles van een ander ontvangt en die het weer op anderen laat overlopen. In die liefde van Jezus heeft God zich geopenbaard als Drie-eenheid. Jezus sprak zo dikwijls over zijn verbondenheid met de Vader: “Ik ben niet alleen, want de Vader is met Mij” (Joh. 16,32); “De Vader is in Mij en Ik ben in de Vader” (Joh. 10,38). En vooral bij Lukas zien we dat Jezus bezield was door de H. Geest, de Ademtocht van zijn Vader.

Hoe meer we dus kijken naar Jezus in het evangelie, hoe meer we ontdekken dat Hij leeft van de Vader. We zouden kunnen zeggen dat het bestaan voor Jezus een eeuwige liefdesomhelzing is met de Vader. En dat was voor Hem het kernpunt van zijn leven. Niets of niemand was belangrijker dan die liefdesrelatie met zijn Vader. Jezus voelde zich altijd gedragen door de zachte tederheid van zijn Vader en de stuwende kracht van de H. Geest. En in alles wat Hij zei en deed, werd die unieke liefdes-verbondenheid zichtbaar.

En dat, broeders en zusters, geldt niet alleen voor Jezus, maar ook voor ieder van ons. Indien we stil kunnen worden en naar onszelf luisteren, zullen we na een tijdje bemerken dat er ook binnen in ons, juist zoals bij Jezus, iets bezig is. Dat er een leven beweegt, omdat wij, zoals Jezus ons zegt, ooit gedoopt werden in de Vader, de Zoon en de H. Geest. Dat wil zeggen, dat we bij het begin van ons leven ondergedompeld werden in de liefde van de Drie-eenheid. En dat vanaf dat moment de Drie-eenheid in ons woont en wij in Haar. Paulus schrijft het in zijn brief aan de Romeinen: “Gods liefde is in ons hart uitgestort door de H. Geest” (Rom. 5,5). En of we er ons bewust van zijn of niet, alle ogenblikken van ons leven zijn vol van trinitair leven.

Broeders en zusters, als we geloven dat we bewoond zijn door de goddelijke Drie, moeten we ons de vraag durven stellen: zijn onze woorden en daden geïnspireerd door de liefde van God! Het zijn wezenlijke vragen in onze zoektocht naar een christelijke identiteit.

In deze eucharistie mogen wij opnieuw onze intrek nemen in de gemeenschap van de Drie-eenheid. Want door het eten van Jezus’ Lichaam worden wij allen samen gebonden in zijn liefde. En dan zullen wij op onze beurt een teken worden van zelfloze liefde, een liefde die niets voor zichzelf houdt, maar alles aan anderen meedeelt. Dan worden onze gemeenschappen, onze gezinnen, dan wordt de Kerk een oord waar goddelijke liefde meegedeeld wordt en waar niemand wordt uitgesloten van deze liefde. Dan worden wij mensen die niet meer bang zijn voor God want we hebben ons laten onderdompelen in de oceaan van Liefde, we laten God zijn werk in ons tot voltooiing brengen. Amen.

P. Roeland