OPENINGSWOORD 

In het Onzevader bidden we om het 'dagelijks brood'. 
We vragen aan God om onze levenshonger te stillen 
en bidden zo dat Hij zichzelf mag schenken aan ons.

Want Hij ziet ons gaarne
en wenst niet anders dat onze verbondenheid met Hem, 
die sinds ons doopsel heel werkelijk is,  
verder te voeden in de H. Eucharistie.

In de H. Communie ontvangen we écht Hemzélf 
onder de nederige gedaante van brood.
Zo is Jezus het brood van ons leven op alle niveaus.
Hij stilt dus ook onze diepste honger en dorst naar liefde. 

Als we luisteren naar zijn Woord 
en aan zijn verwachtingen eerlijk proberen te beantwoorden,  
ontvangen we het eeuwig leven. 

Laten we dan ons hart openen 
voor zijn mildheid en barmhartigheid. 

KYRIE-LITANIE

Heer, uw liefde kent geen grenzen.
Heer, ontferm U over ons.

Christus, Gij zijt het levende brood. 
Christus, ontferm U over ons.

Heer, uw Geest van liefde en vriendschap woont in ons.  
Heer, ontferm U over ons,

V. Moge de barmhartige God zich over ons ontfermen, onze zonden vergeven en ons geleiden tot het eeuwig leven.

HOMILIE

(Jo. 6, 41-51) 

Als Jezus tijdens het laatste avondmaal het brood nam en het brak en uitdeelde en zei: ”Dit ben ik voor jullie", dan wilde Hij ons zijn liefdeleven geven. Dan was het brood in zijn handen niet meer gewoon brood, niet meer een materieel iets, maar een vol sacramenteel teken van zijn persoon zélf en van zijn verlangen tot intense ontmoeting. 

Met het breken en uitdelen van het brood, betekende Jezus dat hij zichzelf prijs wilde geven. Met de zegening van de beker met wijn, betekende Jezus dat hij bereid was zijn leven te geven voor ons, want bloed betekent leven. Jezus komt dus werkelijk tegenwoordig in de eucharistie zoals hij nù is. De verrezen Heer die leeft als Messias bij God. Brood en wijn zijn de zichtbare tekenen van zijn reële persoonlijke tegenwoordigheid. 

Een verjaardags-ruiker, een brief, kaart of email, als teken van genegenheid.

Iets daarvan kunnen we ook aanvoelen als iemand - uit liefde – rode rozen schenkt, of een brief of wenskaart schrijft. Maar deze voorbeelden staan natuurlijk helemaal niét op het niveau van de totale wezensverandering van brood en wijn die plaats heeft in de eucharistie. 

Als bv. een man voor zijn vrouw die jarig is, zo’n rozen koopt, dan zijn die bloemen in feite gewoon handelswaar. Maar als ze mooi ingepakt, door hem aan haar worden gegeven met een lieve kus en een knuffel, is die verjaardags-ruiker veranderd in een geschenk, dat een teken is van zijn genegenheid voor haar. En als hij dan niet thuis is en zijn vrouw kijkt naar die mooie ruiker op tafel, Dan wéét ze dat haar partner er is voor haar. Dan wordt zijn liefde belichaamd in die bloemen. Dan is hij in gedachten aanwezig in haar hart. 

Of als bv. iemand een échte brief schrijft naar zijn geliefde, wordt dat gewoon blad papier veranderd in een liefdesbrief, die gretig en blij wordt gelezen, herlezen en zorgvuldig bewaard. Dan is de partner door die brief in gedachten tegenwoordig bij zijn geliefde. En dan wordt die brief beantwoord in wederliefde en zo groeit de verbondenheid en wordt de relatie verdiept en verinnigd. 

De gevierde kersentaart van ons oma.

Een jonge vrouw vertelde me over maar oma uit een eenvoudig landbouwersgezin en die hoogbejaard was. “Toen oma besefte dat ze niet lang zo meer zou leven, heeft ze ons allemaal op een namiddag samen geroepen”. Ze had nog een keer - zoals ze wel vaker deed bij bijzondere gelegenheden - een grote kersentaart gebakken en versierd. Echt smakelijke patisserie. De hele familie wist dat alleen oma dat zó goed kon. Ze had ze gekneed, gebakken en afgewerkt et haar laatste krachten. Maar ook met al haar liefde. Op die namiddag dus zei ze: “Lieve kinderen en kleinkinderen, je ziet het, ik wilde het nog toch nog ne keer doen voor jullie allemaal. Opdat je aan mij zou blijven denken”. Een week daarna is ze zacht in haar slaap overleden. 

En als we nu feestelijk samenkomen met de hele familie, bakt de oudste dochter, die kersentaart volgens het bijgehouden recept van ma en oma. En dan weten we haar weer onder ons. En dan zeggen de smullende jonge kinderen lachend : “Ja, ons oma zet nog steeds de kers op onze familie-taart”. 

Véél intenser nog dan deze ervaring, is wat Jezus gedaan heeft tijdens dat laatste avondmaal. Hij heeft zijn persoon zélf mét zijn liefde tot de dood, werkelijk belichaamd in die tekenen van brood en wijn. En gevraagd dat wij het zouden doen om hem te herinneren en zo hemzelf en zijn liefdesoffer opnieuw tegenwoordig te stellen. 

Vraag aan God om je een duwtje in de rug te geven.

Jezus is voor ons het menselijk evenbeeld van God. De verrezene die volkomen is opgegaan in God. Als wij communiceren, zijn we met hem verbonden. Dan delen we in zijn leven dat 'eeuwig leven' genoemd wordt. Door de eucharistie kan ons menselijk leven verdiept en verinnigd worden tot evangelisch christelijk leven. 

Geloven, naar Jezus gaan in vreugde en verdriet, dat kunnen wij niet uit eigen kracht. We worden gemakkelijk door de zwaartekracht van ons eigen kleine "ik" tegengehouden. Wij zitten soms opgesloten in onszelf. Toen we klein waren hebben vader en moeder ons leren lopen. We kregen daarbij een helpende hand. 

Waarom nu niet aan de Vader in de hemel vragen, dat Hij ons een duwtje in de rug geeft, naar Jezus toe? We kunnen de Vader geen grotere vreugde bezorgen dan wanneer we Hem vragen ons tot bij zijn Zoon te brengen. Zegt de Vader zelf niet over Jezus: "Dit is mijn welbeminde Zoon”? Tot ieder van ons wil de Vader die woorden herhalen: "Jij bent mijn welbemind kind". Dat kàn maar, als wij dicht bij de Heer Jezus leven en zodoende op Hem gaan gelijken. 

Met God samenleven als met een vriend.

Om te verhinderen dat wij "kleingelovige" mensen zijn en om ons open te maken voor Christus, "het levende brood dat uit de hemel is neergedaald", moeten we "door God onderricht worden". De karmelietes, de H. Elisabeth van de Drie-eenheid was dat. Met een levendig geloof - door alles heen - bleef ze in communie, in verbondenheid met God. Dat is geloven, in gebed en in daden!

In een brief aan een dame noteert ze bv.: “Mijn lieve moeder vertelt me bij elk bezoek over al je goede zorgen voor haar. Ik verzeker je dat ik trouw voor je bid, want in de goddelijke samenspraak kan ik iets vergoeden voor al de dankbaarheid die ik je verschuldigd ben. Laten we met God samenleven als met een vriend. Laten we met een levendig geloof door alles heen in communie blijven met hem. Dat is de weg naar de heiligheid. Wij dragen de hemel in ons”. 

De dag waarop dit gelovig inzicht tot die H. Elisabeth is doorgedrongen, is alles in haar in dàt licht komen te staan. En dit geheim wil zij ons nu toefluisteren, opdat ook wij steeds zouden samenleven met God, doorheen het lief en leed van elke dag. 

VOORBEDEN  

V.   God, uw Zoon Jezus heeft zijn leven gegeven voor de wereld, 
opdat allen gered zouden worden.
Verbonden in zijn naam bidden wij tot U:

Lector: 

1. voor alle armen en misdeelden, 
die het ontbreekt aan dagelijks brood; 
voor zovelen die niet weten 
hoe ze financieel rond moeten komen; 
dat er mensen zijn die naar hen omzien en hen helpen; 
dat alles wat de aarde ons schenkt 
eerlijk gedeeld zal worden...

2. voor wie uitzien naar rust, gerechtigheid en vrede, 
naar licht en leven; 
dat zij de tekenen mogen zien van een hoopvolle toekomst, 
dat zij daadwerkelijk mogen ervaren dat Gij hun nabij zijt...

3. voor mensen die wel in uw Zoon Jezus willen geloven, 
maar het niet kunnen, die zich onmachtig voelen, 
of zich zelfs aan Hem ergeren; 
dat hun aarzeling of ontstemming mag omslaan in welwillendheid; 
dat hun hart ontvankelijk mag worden 
voor wat nieuw en verrassend is...

4. voor priesters en predikanten, voor catecheten en geloofsopvoeders, voor personen die anderen begeleiden op hun levensweg; 
dat zij vreugde en voldoening mogen ervaren 
in alles wat zij ondernemen; 
dat zij uw grenzeloze liefde mogen ervaren...

V.   Liefdevolle God, 
dit alles leggen wij aan U 
voor in het vertrouwen dat Gij ons wilt verhoren,
dank zij Jezus, onze Heer.