Homilie Pater Lukas Martens 18 augustus 2024 : 20ste zondag door het Jaar B

Twee tafels

Wanneer we catechese geven aan kinderen in voorbereiding op hun eerste communie spreken we over de twee tafels van de Eucharistie: de tafel van het woord en de tafel van het brood. De tafel van het woord is een voorbereiding op de tafel van het brood.                

Tafel van het woord

Het is eigen aan ons mensen om woorden te spreken met elkaar. Door woorden kunnen we veel van elkaar leren, kunnen we ervaringen uitwisselen, uitdrukken wat in ons leeft. En hoe bijzonder is het dat ook onze God spreekt. Maar de woorden die God spreekt zijn wel zo krachtig, dat wat Hij zegt ook gebeurt. Zo was het bij de schepping: God sprak en het ontstond. Maar God spreekt ook doorheen gebeurtenissen en door mensen die Hij daarvoor bekwaamt: denken wij aan de profeten die spreken in Gods naam. En de ganse Bijbel is een boek waarin God aan mensen laat weten wie Hij is, wie Hij voor ons wil zijn. Zo kan God ons opvoeden tot wijsheid. De psalm van vandaag zegt: komt kinderen, luistert naar wat ik u zeg: ik leer u de Heer te vrezen. De Heer vrezen wil niet zeggen: bang zijn voor God, maar het betekent: verstandig zijn en wijs om te begrijpen wat de Heer wil. De Heer vrezen betekent: fier zijn op de Heer, zoals een kind fier is op zijn vader of moeder. De Heer vrezen is in ons spreken en doen goedheid en waarheid behartigen. 

Van woord naar brood

Luisteren naar Gods Woord versterkt ons geloof en daarmee onze dankbaarheid: als God zó is, zoals wij nu hebben gehoord, ja, dan is Hij al onze dankbaarheid waardig. Dan willen wij zijn leerlingen zijn, dan willen wij graag doen wat Hij zegt. Dan verwachten wij zijn hulp en bijstand en staan wij open voor wat Hij ons wil geven. En zo zijn we klaar voor de tafel van het brood. 

Tafel van het brood

Nee, God laat het niet bij woorden alleen. Hij gaat veel verder. In de proloog van Johannes horen wij: Het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond. Het woordje ‘vlees’ vinden wij misschien wat akelig, maar het geeft toch goed aan wat er bedoeld wordt: vlees duidt op de mens die kwetsbaar is en broos, bestemd voor de dood. Het is heel tastbaar, zichtbaar reëel. Een mens van vlees en bloed, zeggen wij. Bloed dat is wat een mens doet leven, wat een mens in leven houdt. Dat het Woord vlees geworden is, wil zeggen dat Jezus het bestaan van de mens heeft aangenomen om zo op de beste manier bekend te maken wie God voor ons wil zijn: Ik ben er voor u, Ik ben solidair met u, Ik sta naast u, Ik kom tot u om bij u te blijven. Ik geef Mij aan u. In de bloei van zijn leven heeft men Jezus gedood.

Eucharistie 

Maar de avond voor zijn dood heeft Hij zijn vlees als brood aan zijn apostelen te eten gegeven en zijn bloed als drank. En dat blijft Hij doen in elke Eucharistie. Nee, God laat het niet bij woorden, Hij geeft Zichzelf. Eet Mij, drink Mij, zegt Hij. Wat Hij zegt gebeurt: Dit is mijn Lichaam, dit is mijn Bloed. Mijn vlees is echt voedsel, mijn bloed is echte drank. Waarom spreekt Jezus over echt? Omdat het brood dat Hij ons geeft onze diepste honger stilt. Onze honger naar het zich geliefd te weten, zoals Hij Zich door zijn Vader geliefd mocht weten, onze honger naar het verbonden kunnen zijn, zoals Hij altijd in de Vader verbleef, onze honger naar zin, naar het zich gezonden kunnen weten, zoals Hij zich gezonden wist door de Vader.  

Grootste wonder

Daarvoor komt Jezus in ons. Brood en Wijn verandert Hij in Zijn eigen Lichaam en Bloed opdat wij door te communiceren veranderd zouden worden in mensen die Hem zichtbaar en tastbaar maken in onze wereld. Jezus wil zelf in ons komen leven. Dat is het grootste wonder: dat Jezus in ons zijn leven verder komt zetten. 

Laten wij dit van harte geloven en straks de Heer tot ons laten komen, want Jezus zegt: zoals Ik door de Vader die leeft, gezonden ben, en leef door de Vader zo zal ook hij die Mij eet, leven door Mij.