Homilie Pater Paul De Bois 15 oktober 2024 : Teresa van Avila

Teresa de Cepeda y Ahumada: een grote vrouw in de galerij van markante heiligen. Zij kwam uit een welstellende familie met een ruime humanistische cultuur. Haar vader was een bekeerde jood.
Ze trad, 19 jaar oud, binnen in het klooster van de Encarnacion te Avila. Ze leefde er gelukkig, maar het kloosterleven daar voldeed toch niet écht aan haar verwachtingen. Samen met Johannes van het Kruis heeft ze zich ingezet voor de hervorming van de Orde. 
Zij was een ondernemende en tevens een mystiek begenadigde vrouw. Een belangrijk visioen is dat van de gegeselde Christus. Ze heeft in Spanje heel wat Karmels gesticht, waardoor ze vaak onderweg was. Ze wordt afgebeeld met een staf.

Bidden, omgaan met een vriend

Veel aandacht krijgt het inwendig gebed. Teresia heeft veel geschreven over het gebed. Ze heeft een mooie omschrijving van het gebed en ze volgde zelf die weg. Het gebed is “als de omgang met een vriend.” “Je weet je door Hem bemind, je bent vaak met Hem alleen” (Boek van haar leven 8,5). Als we moeilijke tijden doormaken, is er behoefte aan “sterke vrienden van God” om de zwakkeren te ondersteunen (Boek van haar leven 15,5). 

Bidden ziet ze niet als een  vlucht uit de wereld of als het jezelf isoleren, maar het is groeien in vriendschap. Een vriendschap groeit als men zich op de Heer richt, de echte Vriend en trouwe Reisgezel, met wie men alles kan verdragen, omdat Hij altijd helpt en kracht geeft en je nooit in de steek laat (Boek van haar leven 22,6). Bidden is niet “veel denken, maar vooral veel beminnen” (Innerlijke burcht IV, 1). Het is je ogen opslaan om te kijken naar Hem die nooit ophoudt ons liefdevol aan te zien en ons geduldig te verdragen (Weg van volmaaktheid 26, 3-4).

Tussen potten en pannen 

Teresa heeft zin voor realisme. Een van haar uitspraken is dat “God wandelt tussen potten en pannen” (Kloosterstichtingen 5,8). God is bij ons in het werk van elke dag.    

Wij zijn onderweg.

Bidden brengt ons eerder bij daden dan bij emoties.  “Es tiempo de caminar” … “Het is tijd om op weg te gaan” want de wereld staat in brand” en dan  kunnen we onze tijd niet verdoen met zaken van weinig belang. Dan moeten we “op weg …"  

“Het is tijd om de wegen te begaan van vreugde, gebed, broederlijkheid. Beleef onze tijd als een tijd van genade. Laten we op de levensweg gaan aan de hand van Teresia. Haar voetsporen leiden ons altijd naar Jezus.” schrijft paus Franciscus

Vertrouwen in God bevrijdt van onrust. Dit heeft Theresia neergeschreven in een gedicht:

Laat niets je verontrusten.
Laat niets je beangstigen.

Alles gaat voorbij.
God verandert niet.
Het geduld overwint alles.

Wie aan God vasthoudt,
ontbreekt het aan niets.

God alleen volstaat.

Teresia overleed op 4 oktober 1582 en werd de dag nadien begraven, dit was op 15 oktober. Vanwaar die sprong? Juist dan werd de juliaanse kalender, die tien dagen achterliep op de zon, vervangen door de gregoriaanse.

Teresia van Avila werd samen met Catharina van Siena in 1970 uitgeroepen tot kerklerares.