Homilie Pater Paul De Bois 1 december 2024 : 1ste zondag van de Advent C

Waar gaan deze lezingen over? “…er zullen tekenen zijn aan zon, maan en sterren en op de aarde zullen volkeren in angst verkeren, radeloos door het gebulder van de onstuimige zee”. Is dat het einde der tijden? Beleefde men dit zo bij het einde van Jeruzalem in het jaar 70? Was het een voorspelling van het eind van het Romeinse Rijk? Of gaat het over onze tijd met de voortschrijdende klimaatverandering en de woester wordende oceanen? 

Wij mensen van de eenentwintigste eeuw reageren op dit soort scenario’s met vooral technische en organisatorische oplossingen. We zullen misschien nadenken over veilige plekken, of over andere gebieden op aarde waar minder risico’s zijn. We zullen oplossingen zoeken voor de problemen die er rijzen. Als de ramp onafwendbaar dichtbij komt, zullen mensen vluchten als dat nog kan. Voor die tijd slaan ze voorraden in, levensmiddelen, kaarsen, lucifers, noodpakketten enzovoort. 

Maar gaat het daarover? Vorige zondag met het feest van  Christus Koning, had Jezus het over een andere strijd, die niet aan tijd of plaats gebonden is: “De hemelse heerscharen zullen in verwarring geraken. Dan zullen zij de Mensenzoon zien komen op een wolk, met macht en grote heerlijkheid”. 

Het gaat om het beslissende moment in de geschiedenis waarin zichtbaar wordt dat alle aardse machten en alle eigengemaakte goden en alles waar mensen hun voorspoed en zegeningen van verwachten, ineenstorten. Alle eigengemaakte mensbeelden blijken te falen, ze hebben om beurten de mens gereduceerd naar het eigen imago. Alle ideologieën en wereldsystemen die een eigen hemel op aarde beloofden, komen ten val, niets houdt stand. 

De komst van Christus aan het einde der tijden is het definitieve failliet van de zelfgemaakte mens die alle eer geeft aan zichzelf, met zijn zelfgemaakte wereld en zijn zelfgemaakte geluk, met zijn zelfgemaakte welvaart die ten koste is gegaan van het leven van de armen en van deze aarde. De definitieve komst van Christus betekent het wereldwijd doorbrekende besef dat alleen Christus en een mens-zijn zoals Christus, toekomst geeft aan deze schepping. 

Bij de Advent staat de komst van Christus centraal. Die komst van Christus kan je op veel manieren voorstellen. Zijn komst was er al in de belofte door de profeten, zoals in de eerste lezing, daarin was Hij al aanwezig. Dan natuurlijk zijn komst in het vlees, bij zijn geboorte op aarde, het feest dat we deze Advent voorbereiden, verder zijn voortdurende komst in de liturgie en de sacramenten zoals we die dagelijks en wekelijks vieren, verder natuurlijk zijn komst in ieders leven van dag tot dag, Hij is nabij bij ieder van ons, dan ook zijn reddende komst in de loop van de tijd waarbij hij de verschillende werelddrama’s ten goede keert en tenslotte zijn uiteindelijke komst, zijn wederkomst, waarmee God alles in allen zal zijn. 

Paulus geeft in de tweede lezing een eenvoudige raadgeving voor ieder van ons. Wil je standhouden in die tijd, of het nu over toen, vandaag of de toekomst gaat? Daarover schrijft hij: “Moge de Heer u overvloedig doen toenemen in liefde voor elkaar en voor alle mensen … Hij sterke uw hart, zodat gij onberispelijk zijt en heilig voor het aanschijn van God onze Vader bij de komst van onze Heer Jezus met al zijn heiligen”. Dan spoort hij aan tot: “een levenswandel die God welgevallig is”. Hij noemt dus: 1. Overvloedige liefde voor elkaar en voor alle mensen. 2. Onberispelijk en heilig. 3. Een God welgevallige levenswandel. 

Ieder die beseft dat God de Heer is van de hele schepping, van de tijd, van de uiteindelijke overwinning, weet dat het dom is om niet voor God en Gods wil te kiezen. Waarom kiezen we dan toch zo vaak tegen zijn bedoelingen in? Omdat we zwakke mensen zijn en graag kiezen voor de makkelijke oplossing. 

Wij kunnen steeds moeilijker onderscheid maken tussen wat heilzaam is of niet, wat bij het leven hoort en past in Gods plan of wat werkelijk kwaad is en bestreden moet worden. Het verschil is op zich gemakkelijk te zien, het wordt ingewikkeld door onze zwakheid. De wereld houdt ons de gemakkelijke weg voor. 

Zusters en broeders, in deze donkere dagen van het einde van het jaar is de advent de uitgelezen tijd om tot bezinning te komen, om na te denken over wat we met ons leven willen doen. En het is ook de uitgelezen tijd om onze ogen te openen, zodat we niet blind blijven voor wat er in de wereld om ons heen gebeurt. We moeten daarom niet pessimistisch en radeloos worden, want als christenen zijn we mensen van hoop die steunt op ons geloof, en op de zekerheid dat Jezus, dat God ons altijd nabij is.

Laten we onze kop dus niet in het zand steken, maar met opgeheven hoofd aandacht hebben voor de kleine dingen waaraan we kunnen meewerken. En laten we vooral niet vergeten dat advent dromen is dat Jezus zal komen. Nee, Hij zal niet komen, Hij is altijd onder ons. We moeten Hem alleen maar willen zien. Laten we Hem dus met opgeheven hoofd ontmoeten in heel ons doen en denken. Want dat is de kracht van ons geloof. Amen.