Homilie Pater Paul De Bois 16 maart 2025 : 2de zondag van de Veertigdagentijd C

Ja of nee!

Pelgrimswegen gaan trekt vandaag redelijk wat mensen aan. Wanneer je de verhalen nadien hoort dan is het op weg zijn voor de meeste pelgrims een weg van confrontatie met zichzelf, met de natuur, met wat hun innerlijk beweegt. 

Ook wij gaan in deze weken naar Pasen toe een soort pelgrimsweg. Het begon op Aswoensdag met het opleggen van de asse. Het doel is de Paasnacht. En tussen die twee momenten wordt je de vraag gesteld ”Welke God wil je volgen? Welke wegen komen daarbij voor jou niet in aanmerking? Mag Christus werkelijk het ‘Licht’ zijn in je leven?”

Een volmondig “ja” bij de hernieuwing van onze doopbeloften gaat samen met ons in deze weken te oefenen in het nee zeggen. Door ons tijdens deze vastentijd te oefenen in het uitsluiten van alle richtingen die ons leven niet moet uitgaan. Op weg naar Pasen leren zeggen: “Ik weiger alles wat mij kapot maakt, alles wat het leven in de weg staat.”

Midden op die weg van veertig dagen: een berg

Zondag na zondag zet de liturgie op onze weg doorheen de vastentijd richtingwijzers. Vorige zondag werd onze blik op onze huidige situatie gericht. In de bekoringen van Jezus speuren we de ernst van onze eigen uitdagingen. 

Vandaag wordt ons een uitzicht geboden dat ons bemoedigt. We mogen deze keer onze ogen en oren en vooral ons hart richten op een fascinerend beeld: de gedaanteverandering van Jezus op de berg. 

Op een berg zijn, is een plaats waar God heel erg nabij is. Mozes gaat de berg op om met God te spreken. Jezus brengt nachten door op de berg om te bidden tot zijn Vader.

In het Evangelie van deze zondag neemt Jezus enkele leerlingen mee op een berg. Wij mogen over de schouders van die leerlingen meekijken en er bij zijn. 

Jezus is met de leerlingen op weg naar Jeruzalem. Boven op de berg mogen drie leerlingen Jezus in een heel ander licht zien. De precieze plek en naam van die berg is voor de evangelist Lukas niet zo belangrijk. Wel belangrijk is dat Jezus naar boven geklommen is om te bidden. 

Berg en gebed willen duidelijk maken dat Jezus zich uit het gewone dagelijkse doen terugtrekt … om tijd te geven aan de verbondenheid met zijn Vader. Waarover Jezus met de mensen spreekt, dat bespreekt hij eerst met de Vader. Biddend straalt Gods heerlijkheid op en verlicht het ganse wezen van Jezus: zijn gezicht, zelfs zijn kleding. 

Je moet er geen jaren op studeren om uit de evangelietekst af te leiden dat dit licht voor het grootste geluk staat en dat willen de leerlingen die erbij zijn vasthouden. “Het is goed dat we hier zijn”, zegt Petrus. De tekst gaat verder: ” Hij wist niet waarover hij sprak”.  Proberen deze ervaring vast te houden heeft geen zin. Veel belangrijker is het naar de Zoon te luisteren … “Dit is mijn geliefde Zoon, luister naar Hem”. 

Petrus wil, typisch menselijk, het bedreigende en bittere in het leven verdringen. Hij wil dit gelukkige moment vasthouden. 

Maar de weg gaat verder en op die weg zijn mooie herinneringen een schat

Jezus is op weg naar Jeruzalem. Volgens het Lukasevangelie had Hij enkele dagen eerder gesproken over vervolging, lijden en dood. En zijn boodschap daarbij is heel helder: Jezus zei tegen zijn leerlingen: "Als je bij Mij wil horen, moet je stoppen met voor jezelf te leven. Je moet elke dag het kruis opnemen en Mij volgen."

Hem volgen … de weg voert ons verder over de Olijfberg, over Golgota naar de Verrijzenis. 

Maar om ons klaar te maken de dramatiek van de Olijfberg en Golgota aan te kunnen is dit ‘glansmoment’ nodig, anders loop je gewoon weg van alle Olijfberg-situaties. 

Zo lopen we ook niet van Jezus weg tijdens Zijn zwaarste momenten, zo lopen we ook niet weg van de uitdagingen die het leven ons stelt. 

Wensen we elkaar dan in het licht van de vele donkere ervaringen van onze eigen tijd de kracht om met Jezus de weg verder te gaan.