Broeder Laurent

Soms worden kostbare parels ontdekt of opnieuw opgegraven. Dat kunnen we wel toepassen op de geschriften van frère Laurent (1614-1691).

Na een nogal bewogen jeugd bracht Nicolas Herman (zo luidde zijn ‘burgerlijke naam’) het grootste gedeelte van zijn leven  door in het karmelietenklooster van Parijs, eerst als kok, nadien als schoenmaker. Tijdens zijn leven merkten sommige mensen een uitstraling bij die eenvoudige man op.

Na zijn dood werden een aantal teksten van zijn hand gepubliceerd: brieven, uitspraken en raadgevingen. De jonge Parijse priester Joseph de Beaufort had frère Laurent enkele keren ontmoet en heel persoonlijk gesproken. Hij nam dan ook het initiatief om, reeds een jaar na het overlijden van Laurent, een biografie over de broeder te schrijven en zijn teksten uit te geven in twee delen (in 1692 en 1694). Daarna werd het in Frankrijk meer dan twee eeuwen stil rond Laurent. Gelukkig verschenen ondertussen in de Angelsaksische landen vertalingen, bijna uitsluitend uitgegeven door niet-katholieken. Zo bleef hij toch leven in het geheugen van het christendom! Sinds honderd jaar wordt hij in Frankrijk opnieuw gelezen.

Zopas verscheen bij de uitgeverij Carmelitana een nieuwe vertaling van zijn geschriften. Terecht neemt hij een plaats in bij de grote spirituele meesters. Hij is een authentieke mysticus: centraal in zijn geschriften staat de praktijk van de aanwezigheid Gods; maar niet minder belangrijk is zijn getuigenis over zijn ervaring van de aanwezigheid Gods. Hij mag gerust naast Teresia van Avila en Jan van het Kruis staan! Door zijn eenvoud en liefdevol handelen is hij voorloper van Thérèse van Lisieux!