Op 19 januari 2019 vierden we Eucharistie met homilie van pater Reimond, karmel Brugge
Sarah Viane sprak haar haar tijdelijke beloften uit. Een blijde gebeurtenis! We hebben dan ook onze 'kerstkoffietafel'.
Op zaterdag 19 januari mocht ik, tijdens onze Nieuwjaarsviering, de tijdelijke beloften uitspreken binnen de Seculiere Orde van de Karmel.
Hiervan geef ik graag even een verslagje.
De eucharistieviering zat stevig in elkaar: iedereen droeg er op zijn of haar manier z’n steentje toe bij,
en het resultaat was dat er op een fijne manier een warme thuis gebouwd werd waarbinnen ik door het uitspreken van de beloften
mijn ja-woord mocht geven aan Jezus die mij daar opwachtte.
Veilig omringd door mijn grote broers en zussen, en aan de hand van Maria mocht ik mij overgeven aan Hem:
mij werpen in Zijn armen in het vaste geloof dat Hij mij zou opvangen en brengen waar ik zijn moet.
En dit doorheen de beloften van zuiverheid, armoede en gehoorzaamheid,
de zaligsprekingen en de regel van de Karmel, zoals die binnen de Seculiere Orde vorm krijgt.
Ik sprak deze beloften uit voor de duur van drie jaar, en vertrouwde ze – ik citeer –
“kinderlijk toe aan de Maagd Maria, Moeder en Koningin van de Karmel”.
Hoe dit concreet vorm kan krijgen, besprak pater Reimond
in zijn preek over het evangelie van die zondag: dat van de Bruiloft van Kana.
Daar zegt Maria “Doe maar wat Hij je zeggen zal”.
Als we luisteren naar Hem kunnen we stilletjes Jezus achterna gaan in kleine, concrete daden van naastenliefde
zoals iemand een goed woordje geven, of op ziekenbezoek gaan. Dit toont meteen ook de apostolische dimensie van Maria.
Daarnaast is zij ook een voorbeeld van contemplatie.
Ze toont ons hoe we de kern van de Karmelregel kunnen waarmaken, namelijk:
“Dag en nacht de wet des Heren en overwegen en waken in gebed”. Tijdens het gebed laat je alles vanuit je hoofd naar je hart zakken.
Je gebed verandert de realiteit, want het verandert je hart., Enkel in je gebed kan je geloof je tot daden inspireren.
Verder is Maria – zoals Johannes van het Kruis het zegt – “in alles bewogen door de Heilige Geest”.
Ze leert ons dat we nooit bang moeten zijn, niet vrezen voor moeilijkheden en ziekte.
Zij blijft steeds onze Moeder die voor ons ten goede spreekt. We mogen gerust zijn.
Hoe mooi was het om na dit alles samen als ware broers en zussen van elkaar,
met Jezus in het midden, de Communie te mogen ontvangen.
Zo waren we waarlijk allen verbonden door Zijn Liefde die nu (gevoeld of ongevoeld) in ons brandde.
Na de viering kwamen we nog samen rond de feesttafel voor onze jaarlijkse nieuwjaarsbijeenkomst.
Het werd een gedragen samenzijn, met veel openheid voor ieders eigenheid, en onderlinge dienstbaarheid: een waar familiefeest,
waar – zoals op de bruiloft van Kana – Jezus verborgen mee aanwezig was,
en – bijna ongemerkt – op Maria’s aanzet, onze koffie en thee in de lekkerste “wijn” wist te veranderen:
wijn die mensen samenbrengt en in het hart de warme gloed van onderlinge verbondenheid
liet opwellen waarin iedereen zich geborgen kon voelen. Sarah Viane ocds
